Eerder schreef ik er al over dat ik feedback geven soms best lastig vind. Dus als ik mezelf eenmaal heb overgehaald dat ik feedback ga geven, óók in die ene lastige situatie, dan is de volgende vraag hóe ik dat precies ga aanpakken. Er bestaan immers zoveel manieren om feedback te geven. Welke manier is nu net in deze lastige situatie het meeste geschikt? In dit blog een aantal tips op basis van ervaringen (lees: ingetrapte valkuilen) die ik zelf heb opgedaan de afgelopen jaren.
Geef feedback vanuit je eigen gevoel
Ik vind het zelf heel verleidelijk, zeker in lastige situaties, om bij wijze van zelfbescherming me heel zakelijk op te stellen als ik feedback geef. Met rationele argumenten komen en duidelijke grenzen stellen, en vooral niet emotioneel worden of anderszins zwak overkomen. Want daar zou de ander maar misbruik van kunnen maken. Juist omdat ik me kwetsbaar voel, wil ik dat niet laten blijken. Maar door op die manier een muur op te trekken, stoot ik mensen soms juist af. Waardoor ze in de verdediging schieten, of me misschien wel gelijk geven maar tegelijkertijd de afstand tussen ons alleen maar toeneemt.
In de praktijk blijkt het juist heel effectief om bij het geven van feedback te beginnen bij je eigen gevoel. Bijvoorbeeld door te benoemen dat je je ongemakkelijk voelt bij een bepaalde situatie. Of dat je het heel vervelend vindt hoe iemand nu communiceert omdat dat je het gevoel geeft dat… (vul maar in). Door de feedback te starten vanuit je eigen gevoel, creëer je begrip bij de ander, wat de kans dat je dichter bij elkaar komt uiteindelijk groter maakt.
Vergeet niet dat de ander ook maar een mens is met sores
Zeker als ik écht gefrustreerd ben of zelfs boos over het gedrag van de ander, is het soms nogal lastig om tegelijkertijd ook nog begrip voor diegene op te brengen. Ik vergeet dan bijvoorbeeld voor het gemak dat de ander misschien ook in een heel lastig parket zit en daarom doet wat hij doet. Of dat er misschien iets geheel ongerelateerds speelt waardoor de persoon in kwestie wat onredelijker overkomt dan hij anders zou hebben gedaan. In plaats daarvan ga ik er hard in, volledig leunend op mijn toch terechte boosheid en frustratie. Vanuit dat uitgangspunt je feedback geven, slaat nogal eens de plank mis – heb ik zelf dus ook ervaren. Je kunt je eigen grenzen blijven stellen. Niet aan je eigen gevoel voorbij gaan van die misschien wel terechte boosheid of frustratie . En tegelijkertijd begrip blijven houden voor de (bij jou misschien niet volledig bekende) situatie van de ander. Zo voorkom je dat je op voorhand te hard oordeelt over iemand, de verkeerde conclusies trekt en daarmee onbedoeld de relatie beschadigt.
Stel je in brede zin kwetsbaar op
Eigenlijk gaan beide tips hierboven over dat het juist krachtig is om jezelf kwetsbaar op te stellen als je feedback geeft. Door je eigen gevoel te benoemen, én begrip te hebben voor de ander, maak je de feedback menselijk. Door dat ook breder door te trekken, maak je de feedback nog effectiever. Feedback geef je liever persoonlijk (face to face, telefonisch of in een videocall) en niet via mail, bijvoorbeeld. En zeg het gewoon, als je het moeilijk vindt om de feedback te geven, of als je ook niet zo goed weet wat je moet met de situatie. Mijn ervaring is, dat zodra je erin slaagt een oprecht gesprek te voeren van mens tot mens, de feedback het beste landt.
